Een persoon met ADD of ADHD zal het woord ‘uitstellen’ goed kennen. Een veelvuldig toegepast niet-werkend werkwoord onder de AD(H)D-begiftigden, laten we maar zeggen. Uitstelgedrag komt veelal voor als we dingen moeten doen, maar er op een of andere manier tegenop zien; de taak is te moeilijk, kost te veel tijd, is gewoon niet leuk, of kan of wil je niet alleen doen. Het kan ook zijn dat je hoofd wel wil, maar dat je lichaam niet meewerkt, want je voelt je te moe, niet in de stemming, of je voelt je juist te energiek voor die bijvoorbeeld administratieve taak…
En dan zit je nu als doorgewinterde uitsteller in een periode waarin sommige dingen niet eens mógen, niet kúnnen, ál zou je jezelf ertoe kunnen zetten; de Coronatijd. De wereld staat een beetje stil, maar sommige verwachtingen ook; dingen die van jou verwacht worden. En dat biedt kansen…
Ikzelf heb vaak gewenst dat ik de tijd even stil kon zetten; dat de wereld stil kon staan, alle mensen, behalve ikzelf. En in die tijd -mijn ‘Twilight Zone’- zou ik de dingen gaan doen waar ik op achterliep, dingen die ik almaar had uitgesteld, waar ik nog niet aan toegekomen was. En de tijd zou stil staan, tótdat ik (eindelijk) bij was en gedaan had wat ik steeds had uitgesteld.
Eigenlijk is deze Coronatijd nu ook een soort ‘Twilight zone’… Misschien ook voor jou. Zie dit als een kans en beschouw dit als extra tijd. Bedenk wat je écht wilt, werk bij en maak je rustig klaar voor de periode hierna. Bedenk nu alvast wat je dan gaat doen en koppel hier kleine beloningen aan. De kans dat je dan -zodra het licht weer op groen staat- uit de startblokken vliegt, is dan aanzienlijk (ver)groot! En dan blijkt deze Corona-tijd jou tóch iets goeds te brengen…
