Mijn coachees horen het mij vaak zeggen: “Ongemak is er; het overkomt iedereen. Ertegen vechten heeft geen zin. Kun je het veranderen: ga ermee aan de slag, met klein stapjes. Kun je het niet veranderen: dan zul je het toch moeten accepteren en er misschien zelfs een positieve draai aan geven.”
Ongemak…Ik mocht het vlak voor de voorjaarsvakantie zelf weer een paar keer flink in de praktijk ervaren.
Onze skivakantie ging wegens Corona niet door. Ongemak, maar accepteren en andere activiteiten zoeken als leuk alternatief voor de vakantieweek. De kinderen mochten een lijst met ‘uitjes-wensen’ opstellen en deze activiteiten werden vervolgens ingepland in de vakantieweek, de bofkonten. Zo ook klimmen in het grootste klimbos van de Benelux! De focus hebben we gericht op wat wél kon! We hebben geweldig genoten……… totdat ik een misser maakte in het klimbos. “KRAK!” hoorde ik en mijn ellepijp was in tweeën, terwijl ik daarboven tussen de bomen hing. Ongemak! En niets aan te doen… dus accepteren. In het ziekenhuis keek ik naar die nutteloos geworden arm… Het eerste wat in me opkwam – ik denk dat het deels door de morfine kwam – was: “Het is in ieder geval wel mooi blauw gips????”.
Ik moest twee weken (vrij lang, zeker voor iemand met doorgaans weinig geduld) op mijn operatie wachten. In de tussentijd zou niets herstellen, want alles wat zou helen, moest toch weer stuk. Nutteloos wachten. Ongemak. Accepteren. Alweer.
Wat in de tussentijd te doen met de afspraken met mijn coachees? Het was ‘maar’ mijn linkerarm, ik ben rechts en mijn mond en hersenpan deden het ook gewoon nog. Mijn coachees rekenen op me, coaching geeft mij voldoening en plezier, dus gewoon aan het werk. Na de operatie ging het weer even wat minder, veel pijn, maar toch weer aan de slag. Als het niet gaat zoals het moet, dan moet het maar zoals het gaat…en dat accepteren.
Hoewel dat soms wel moeilijk is.
En wat levert dat accepteren nou allemaal op? Ik heb al met al een fijne vakantie gehad. Heb genoten van wat wél kon, heb tussendoor gewoon kunnen werken, ik heb vele mooie bloemen en kaartjes gekregen en geen enkele keer hoeven koken…
Mijn arm is aan het herstellen dus ik kan gauw genoeg gewoon weer tennissen en hardlopen!
En… de lente is er!????????
